Charyzmat – jako szczególny dar Ducha Świętego – udzielony najpierw Założycielowi Zgromadzenia, a następnie przekazany powstającej wspólnocie zakonnej, uzdalnia jej członków do odczytania na nowo przesłania Ewangelii, do zagłębienia się w jeden z aspektów tajemnicy Boga, objawionej w Jezusie Chrystusie.

W centrum naszego charyzmatu znajduje się tajemnica Najświętszego Serca Pana Jezusa, kryjąca prawdę o nieskończonej miłości Boga do człowieka. Święty Józef Sebastian Pelczar, założyciel Zgromadzenia, odkrywając tę prawdę w swoim osobistym życiu, wskazał ją swym duchowym córkom jako źródło ich duchowości i apostolskiego działania. Przy zawiązaniu pierwszej wspólnoty powiedział do sióstr: „…Służebnice Serca Jezusowego, waszym szczególnym zadaniem ma być praca nad rozszerzaniem nabożeństwa do Boskiego Serca…. Waszym staraniem będzie za miłość niezmierzoną odwzajemniać się miłością bez ograniczenia i wynagradzać Panu te zniewagi, jakie od tylu zaślepionych i niewdzięcznych ponosi, a nadto rozszerzać wedle sił cześć i miłość Serca Jezusowego”.

Poprzez nasz charyzmat jesteśmy więc zaproszone do nieustannej kontemplacji i zgłębiania tajemnicy Bożego Serca, do uwielbiania odwiecznej miłości Trójjedynego Boga i do takiego kształtowania swojego własnego serca, aby stało się podobne do Najświętszego Serca Jezusa.

Zarazem jednak charyzmat Zgromadzenia wzywa nas do szerzenia królestwa miłości Bożej w życiu codziennym, do służby wobec braci i sióstr najbardziej oczekujących naszego serca i obecności. Kontynuując duchowe dziedzictwo Założycieli szczególną troską otaczamy dziewczęta potrzebujące moralnej i materialnej opieki, a także chorych i ubogich. Troszczymy się o religijne wychowanie dzieci i młodzieży poprzez przekazywanie im prawd wiary katolickiej oraz służymy pomocą duszpasterską Kościołowi w parafiach i jego instytucjach.  

Miłość Bożego Serca staramy się nieść również w odległe strony świata – do krajów misyjnych.

Duchowość Zgromadzenia

Tajemnica Najświętszego Serca Pana Jezusa kształtuje naszą duchowość, której głównym rysem jest kontemplacja miłości tego Serca, a zewnętrznym znakiem – Jego wyhaftowany na szkaplerzu każdej siostry symbol.

Nasza modlitwa ma za cel uwielbienie odwiecznej miłości Boga objawionej w Sercu Jezusa, jak również wynagrodzenie Mu zniewag i niewdzięczności, jakich doznaje od ludzi. Adoracja Najśw. Sakramentu, Litania do Najśw. Serca P. Jezusa, Akt ofiarowania się Bożemu Sercu, Godzina Straży Honorowej przy Sercu Jezusa – to tylko niektóre z praktyk, które codziennie podejmujemy dla oddania chwały i czci temu Sercu. Także hasło, którym pozdrawiamy się przy spotkaniu: Chwała Najświętszemu Sercu Jezusowemu - Chwała na wieki ma nam o tym nieustannie przypominać.

Szczególny charakter ma dla sercanki każdy piątek, a zwłaszcza pierwszy piątek miesiąca, poprzedzony nocnym, ogrójcowym czuwaniem przy Sercu Oblubieńca. Miłość Boża, która – jak mówił św. Franciszek z Asyżu – „nie jest kochana” – motywuje nas – w te zwłaszcza dni - do przyjmowania  trudów, prac i cierpień w duchu pokuty i ekspiacji, zarówno za grzechy własne, jak i innych ludzi.

Zapatrzone każdego dnia w Boskie Serce Jezusa – ciche i pokorne – chcemy nie tylko coraz lepiej Je poznawać na kartach Ewangelii – ale przynaglone doświadczeniem Bożej miłości w Nim ukrytej, pragniemy głosić ją innym, podejmując różne formy działalności apostolskiej. W pełnionej służbie staramy się realizować dewizę pozostawioną nam przez bł. Matkę Klarę: Wszystko dla Serca Jezusowego.

To  „trwanie w szkole Serca Jezusowego” – bo również tak można określić duchowość sióstr sercanek – jest, według nauki św. J. S. Pelczara, zanurzeniem się w „ognisko miłości”, w „otchłań łask”, w „źródło wszelkich cnót”, które Bóg chce przelewać w nasze serca, aby czynić je podobnymi do swego Boskiego Serca.