W dniach 24-26 lutego 2023 r. domu zakonnym sióstr sercanek w Bieczu odbyły się rekolekcje wielkopostne w ciszy dla młodzieży pod hasłem: „Serce Jezusa włócznią przebite”.
Był to czas przeżywany w ciszy, skupieniu i w bliskości Boga, Jego Serca i Słowa, którym karmiliśmy się każdego dnia, aby iść Jego śladami.
Skupienie poprowadzili ks. Łukasz Stachura i s. Amanda Adamczyk. Rekolekcjonista podczas bogatych w treść konferencji podejmował temat uczuć i podkreślał ich rolę w codziennym życiu. Tłumione uczucia są jak skopane anioły, które wracają jako demony – zaznaczył. Ksiądz Łukasz mówił również o „duchowej intymności, której strzeże wstyd”. Tak więc rekolekcje były czasem wyjścia na pustynię i osobistego spotkania się z Jezusem. Momenty ciszy, które pojawiały się podczas rekolekcji, pozwoliły głębiej wejść w tajemnicę spotkania z Bogiem i skupić się tylko na Nim. Milczenie ułatwiało również porządkowanie serca i skłaniało do refleksji nad dotychczasowym życiem.
Podczas skupienia s. Amanda Adamczyk poprowadziła warsztaty na temat odważnego głoszenia Bożej miłości we współczesnym świecie, a także radzenia sobie z odrzuceniem z powodu wierności Chrystusowi.
Uczestnicy warsztatów wypisali sobie tzw. „10 przykazań”, które powinny obowiązywać we wspólnocie, po czym każdy wybrał dwa, nad którymi chce się szczególnie pochylić.
Każdy dzień zaczynał się i kończył wspólnotową modlitwą brewiarzową. Były to chwile głębokiego spotkania z Bogiem, które, jak ufamy, w swoim czasie wydadzą piękne owoce.
Oto kilka świadectw z rekolekcji:
Rekolekcje rozszerzyły moje poglądy na świat. Zrozumiałam że cisza jest naprawdę potrzebna i potrafi zmienić w nas bardzo wiele. Dzięki niej zdecydowanie przybliżyłam się do Pana Jezusa i zrozumiałam, że wiara nie jest „nudnym obowiązkiem”, ale wręcz przeciwnie – może prowadzić do cudownej relacji z Bogiem.
To spotkanie były dla mnie czasem odpoczynku od codzienności, a zarazem intensywnej modlitwy i pełnego radości spotkania z Panem. Zdołałam wyciszyć się wewnętrznie i całą swoją uwagę skupiłam na moim Mistrzu i Przyjacielu. Doświadczyłam bliskości Boga, który jak Dobry Pasterz pragnie otaczać mnie swoją opieką.
Rekolekcje były dla mnie czasem przeżytym blisko Słowa Bożego. Czułam, Jego obecność, w szczególności, gdy panowała cisza. Wtedy słowo, które czytałam lub słuchałam, intensywnie we mnie pracowało. Czułam, że ono jest żywe, że Bóg nie milczy, ale raczej to ja czasem nie pozwalam Mu dotrzeć do siebie. Przeszkadza w tym spotkaniu chaos, który panuje naokoło. Wielkopostne skupienie pokazało mi jak bardzo ważna jest cisza, bo to właśnie wtedy Bóg mówi do nas najwięcej i my Go możemy usłyszeć. To jest niesamowite!
Te dni były dla mnie czasem, który mogłam spędzić blisko Boga, przy Jego Sercu na modlitwie i razem z Nim przyjrzeć się temu, co przeżywam. Mogłam poczuć się przy Nim bezpiecznie, jak ukochane dziecko w ramionach Ojca, który zawsze mnie przyjmuje ze wszystkimi moimi uczuciami i emocjami, z tym wszystkim co stanowi moje życie, bo tylko „w Jego ranach jest nasze zdrowie”. Dziękuję Bogu za ten czas łaski.
