Święci są to wybrani słudzy Pana Boga, którzy za Jego łaską a swoją pracą wzbili się tu na ziemi na wysoki szczebel doskonałości, w Niebie zaś posiedli za to koronę nieśmiertelności. Teraz cieszą się oni widzeniem Boga, zanurzają się w oceanie Jego światła i miłości, i wielbią Jego Majestat wołając, jak mówi św. Jan w księdze Objawienia, głosem wielkim: Zbawienie Bogu naszemu, który siedzi na stolicy i Barankowi. Ponieważ tedy Bóg sam ich wyniósł i w nich własne dary ukoronował, toż słuszne, aby każdy chrześcijanin (...) oddawał im cześć należną, bo w nich czci Boga samego.

Święci są również pośrednikami naszymi u Boga. Jako książęta Dworu niebieskiego mają oni łatwy przystęp do nieśmiertelnego Króla wieków, a jako starsi bracia nasi przedstawiają tam nasze nędze i potrzeby, które poznają z Objawienia Bożego, czyli, jak mówi św. Grzegorz, „widzą w Bogu niby w zwierciadle wielkim”. (…)

Święci są wreszcie przewodnikami i wzorami naszymi (...) w życiu duchowym.

św. Józef Sebastian Pelczar, Rozmyślania o życiu kapłańskim czyli ascetyka kapłańska, cz. 1.