125 lat Zgromadzenia (1894-2019)

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo jego łaska trwa na wieki. (Ps 118,1)

Rozpoczynamy szczególny dla nas czas łaski, 125. rok istnienia naszego Zgromadzenia. Dziękujemy Bogu, że dał naszemu założycielowi św. Ojcu Józefowi Sebastianowi odwagę podjęcia decyzji, by jak sam wspominał: w imię Boże założyć samoistne, odrębne zgromadzenie […] Wymagało to niemałego trudu, bo trzeba było […] napisać ustawy, instrukcje i „Rozmyślania o życiu zakonnym” […] miewać często nauki […] i zajmować się tysiącznymi sprawami duchowej i materialnej natury. […] Ale nie żałuję ani trudów, ani ofiar, ni boleści, mając to przekonanie, że tego dzieła Bóg sam żądał ode mnie.

Dziękujemy, że z równą odwagą i zaangażowaniem wspierała go nasza bł. Matka Klara, bo z pewnością o niej przede wszystkim myślał, pisząc: cnoty i poświęcenia niektórych sióstr były dla mnie słodką nader pociechą. Nasza Współzałożycielka łączyła miłość matki z wymogami odpowiedzialności za wierność życiu zakonnemu. Uważała, że lepiej gdy będzie dziesięć sióstr dobrego ducha, niż sto takich, które tylko z konieczności dźwigają krzyż przyjętych na siebie obowiązków.

Z ich pięknej współpracy wyrosło nasze Zgromadzenie, liczące dziś 459 sióstr, pracujących w kilku krajach świata, w 41 placówkach w Polsce i w 27 poza jej granicami.

 Święty Jan Paweł II z okazji 2000-lecia chrześcijaństwa przypomniał, że istotą jubileuszu mają być nie tylko obchody rocznicy, ale przede wszystkim pogłębienie wiary oraz zaangażowanie się na nowo w głębsze życie duchowe. Osobiste świadectwo oczyszczenia siebie i umocnienia więzi z Bogiem – przez wyznanie grzechów – i z ludźmi – przez przebaczenie i pojednanie pomiędzy zwaśnionymi – pozwala wchodzić w kolejne dwudziestopięciolecie z nadzieją, która jest naszą przewodniczką w jubileuszowym roku. Niech ona utrwala w nas przekonanie, że będąc szczęśliwe w życiu konsekrowanym, jesteśmy potrzebne Kościołowi; niech wyzwala w nas entuzjazm i radość w przeżywaniu rad ewangelicznych,

Pragniemy przez ten duchowy wysiłek coraz ofiarniej służyć Bożemu Sercu, oddając Mu najgłębszą cześć i pomagając ludziom w drodze do Jego Królestwa. Korzystajmy z radością z udzielonego nam przez Namiestnika Chrystusowego daru jubileuszowych odpustów. Bądźmy wdzięczne Bogu za ogrom łaski, a ludziom za dobroć i życzliwość, by – jak zachęcał nas przed 25 laty św. Jan Paweł II – być rodziną pełną miłości, by ludzie, spotykając się z nami, odchodzili pełni wiary i ufności, że ich domy mogą też jaśnieć radością i szczęściem rodzinnym, jeśli znajdzie się tam miejsce dla Chrystusa i Jego Matki Niepokalanej. Niech te słowa będą inspiracją do dalszej ofiarnej służby Bożemu Sercu w nowym ćwierćwieczu.