Bóg jest naszą nadzieją
Blisko 60 polskich sióstr zakonnych pracujących w Rzymie i w okolicach wyruszyło w dniu 29 marca 2025 r. o godz. 9.00 z Piazza Pia, nieopodal Placu Świętego Piotra, na szlak pielgrzymów nadziei, prowadzący do czterech bazylik większych w Rzymie.
Siostry przeszły z jubileuszowym krzyżem, z modlitwą i pieśnią na ustach, przez via della Conciliazione do Bazyliki Świętego Piotra. W ciszy i z wielkim skupieniem przekroczyły Drzwi Święte, aby zaraz potem, wewnątrz świątyni, pozostać na osobistej adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie.
Wśród grupy pielgrzymów były także siostry sercanki ze wspólnoty przy kościele polskim św. Stanisława BM w Rzymie: s. przeł. Sebastiana Choroś i s. Katarzyna Mozdyniewicz oraz s. Bogusława Cwajna i s. Amelia Radtke z Genzano.
Z Bazyliki Świętego Piotra wiele sióstr podążyło dalej, do trzech pozostałych bazylik większych w Rzymie, pokonując pieszo ok. 20 km pielgrzymiego szlaku jubileuszowego.
Jak pisze Ojciec Święty Franciszek w Bulli „Spes non confundit” (Nadzieja zawieść nie może), ogłaszającej Rok Jubileuszowy 2025, przekroczenie Drzwi Świętych powinno być spotkaniem z Panem: „Niech to będzie dla wszystkich wydarzenie żywego i osobistego spotkania z Panem Jezusem, bramą zbawienia”. Istotnie, świadome przejście przez Drzwi, to tylko zewnętrzny znak podjęcia wewnętrznej przemiany, pozwalając dotknąć się Bożemu miłosierdziu. Dlatego tak ważne jest, aby ten zewnętrzny akt poprzedzony był sakramentem pokuty, Eucharystią, rozmyślaniem i szczerym postanowieniem nawrócenia, zerwania z tym, co oddala od Boga lub ma choćby pozór zła. Owocem doświadczenia Bożego miłosierdzia jest dar odpustu zupełnego za osobę zmarłą oraz za siebie, ale także ogromna radość, pokój i nowy zapał. Często pojawia się także pragnienie częstszej spowiedzi, by niczym nie obrażać Bożej Miłości, ale doświadczać Jego bliskości i mocy w radościach i trudach codzienności. To niby nic nadzwyczajnego, to coś, do czego zachęcają nas nasze Konstytucje i Statuty Zgromadzenia, a jednak to wymagająca droga do nawrócenia, do której mobilizują nas takie okoliczności jak właśnie Rok Święty. Tak więc Jubileusz może stać się wielką okazją do nawracania się. Jest on wielkim darem i łaską, którą możemy otrzymać w każdym miejscu, gdzie Pan nas postawił. Ważne, by go jak najpiękniej przeżyć i wykorzystać.
Kończąc tę refleksję, na myśl przychodzą słowa św. Pawła: „Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie” (Flp 3, 13-14).