Tajemnica Najświętszego Serca Pana Jezusa kształtuje naszą duchowość, której głównym rysem jest kontemplacja miłości tego Serca, a zewnętrznym znakiem – Jego wyhaftowany na szkaplerzu każdej siostry symbol.

Nasza modlitwa ma za cel uwielbienie odwiecznej miłości Boga objawionej w Sercu Jezusa, jak również wynagrodzenie Mu zniewag i niewdzięczności, jakich doznaje od ludzi. Adoracja Najśw. Sakramentu, Litania do Najśw. Serca P. Jezusa, Akt ofiarowania się Bożemu Sercu, Godzina Straży Honorowej przy Sercu Jezusa – to tylko niektóre z praktyk, które codziennie podejmujemy dla oddania chwały i czci temu Sercu. Także hasło, którym pozdrawiamy się przy spotkaniu: Chwała Najświętszemu Sercu Jezusowemu - Chwała na wieki ma nam o tym nieustannie przypominać.

Szczególny charakter ma dla sercanki każdy piątek, a zwłaszcza pierwszy piątek miesiąca, poprzedzony nocnym, ogrójcowym czuwaniem przy Sercu Oblubieńca. Miłość Boża, która – jak mówił św. Franciszek z Asyżu – „nie jest kochana” – motywuje nas – w te zwłaszcza dni - do przyjmowania  trudów, prac i cierpień w duchu pokuty i ekspiacji, zarówno za grzechy własne, jak i innych ludzi.

Zapatrzone każdego dnia w Boskie Serce Jezusa – ciche i pokorne – chcemy nie tylko coraz lepiej Je poznawać na kartach Ewangelii – ale przynaglone doświadczeniem Bożej miłości w Nim ukrytej, pragniemy głosić ją innym, podejmując różne formy działalności apostolskiej. W pełnionej służbie staramy się realizować dewizę pozostawioną nam przez bł. Matkę Klarę: Wszystko dla Serca Jezusowego.

To  „trwanie w szkole Serca Jezusowego” – bo również tak można określić duchowość sióstr sercanek – jest, według nauki św. J. S. Pelczara, zanurzeniem się w „ognisko miłości”, w „otchłań łask”, w „źródło wszelkich cnót”, które Bóg chce przelewać w nasze serca, aby czynić je podobnymi do swego Boskiego Serca.