Błogosławiona Klara Ludwika Szczęsna
Służebnica Najświętszego Serca Jezusowego
I. Dzieciństwo i młodość (1863–1885)
18 lipca 1863
Ludwika Szczęsna urodziła się w Cieszkach (obecnie: gmina Lubowidz, powiat żuromiński, województwo mazowieckie).
24 lipca 1863
Ochrzczona w kościele parafialnym pw. św. Andrzeja Ap. w Lubowidzu (diec. płocka) i otrzymała imię Ludwika.
18 września 1866
Zmarł jej najmłodszy brat, Ignacy (ur. 1 VIII 1866).
1873 (?)
Tragiczna śmierć najstarszego brata, Franciszka (ur. 22 XI 1848).
25 września 1875
Zmarła jej matka, Franciszka Szczęsna.
27 stycznia 1876
Powtórne małżeństwo ojca Ludwiki, Antoniego Szczęsnego z Antoniną Więckowską.
1880
Na stałe opuściła dom rodzinny, wyjechała do Mławy.
w sierpniu 1885
Uczestniczyła w rekolekcjach w Zakroczymiu, prowadzonych przez bł. Honorata Koźmińskiego. Podjęła decyzję wstąpienia do Zgromadzenia Sług Jezusa.
II. Pobyt w Zgromadzeniu Sług Jezusa (1885–1894)
we wrześniu 1885
Wstąpiła do Zgromadzenia Sług Jezusa w Warszawie.
8 grudnia 1886
Rozpoczęła nowicjat w Zgromadzeniu Sług Jezusa w Warszawie.
8 grudnia 1887
Złożyła obietnicę wierności i otrzymała imię Honorata.
8 grudnia 1889
Złożyła pierwsze śluby zakonne w Zgromadzeniu Sług Jezusa, które ponawiała cztery razy (1890–1893).
1889
Wyjechała do Lublina. Pełniła tam funkcję przełożonej wspólnoty i prowadziła pracownię krawiecką, będąc zarazem ochmistrzynią przytuliska dla służących.
1892
Powrót z Lublina przez Mławę do Warszawy.
w kwietniu 1893
Przybyła do Krakowa w celu prowadzenia przytuliska dla służących, założonego z inicjatywy św. Józefa Sebastiana Pelczara przez Bractwo Najśw. Maryi Panny Królowej Korony Polskiej przy ul. Mikołajskiej 11.
w kwietniu 1894
Podjęła decyzję opuszczenia Zgromadzenia Sług Jezusa, wstąpiła do tworzącego się Zgromadzenia Służebnic Serca Jezusowego.
III. Życie i działalność w Zgromadzeniu Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (1894–1916)
15 kwietnia 1894
Współtworzenie z ks. Józefem Sebastianem Pelczarem Zgromadzenia Służebnic Serca Jezusowego. Pierwszy klasztor w Krakowie, przy ul. św. Krzyża 10.
2 lipca 1894
Rozpoczęła nowicjat w Zgromadzeniu Służebnic Serca Jezusowego i przyjęła imię zakonne Klara.
2 lipca 1895
Złożyła profesję wieczystą w Zgromadzeniu Służebnic Najśw. Serca Jezusowego.
w lipcu 1896
Zamieszkała w klasztorze przy ul. Garncarskiej 26. Mieszkała w nim przez 20 lat.
13 czerwca 1900
Poświęcenie kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i domu św. Józefa przy ul. Garncarskiej 24, które urządzała we współpracy z założycielem, bp. Józefem Sebastianem Pelczarem.
przed 8 października 1902
Zmarł jej ojciec, Antoni Szczęsny.
jesienią 1903
Wykryto u niej chorobę nowotworową.
we wrześniu 1905
Odbyła pielgrzymkę do Lourdes, by wyprosić sobie u Najświętszej Maryi Panny zdrowie, a zgromadzeniu błogosławieństwo Boże.
13 września 1907
Zmiana nazwiska ze Szczesna na Szczęsna (po raz pierwszy pojawia się przy dokumencie nadania jej obywatelstwa austriackiego i przynależenia do miasta Krakowa).
28 grudnia 1907
Na I Kapitule Generalnej Zgromadzenia SłNSJ s. Klara została wybrana na przełożoną generalną.
15 lutego 1909
Zgromadzenie otrzymało dekret pochwalny od Stolicy Apostolskiej.
11 października 1910
Poddała się operacji.
w maju 1911
Odbyła pielgrzymkę do Lourdes w podziękowaniu za łaskę powrotu do zdrowia.
19 marca 1912
Zatwierdzenie Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego przez Stolicę Apostolską.
27 grudnia 1913
Na II Kapitule Generalnej Zgromadzenia SłNSJ m. Klara ponownie wybrana na przełożoną generalną.
13 października 1915
Ostatni etap życia – nowotwór, niedomagania pracy serca, zapalenie płuc.
7 lutego 1916
Śmierć m. Klary Ludwiki Szczęsnej.
IV. Proces kanonizacyjny (1994–2015)
25 marca 1994
Rozpoczęto w Krakowie diecezjalny proces kanoniczny dotyczący świętości życia i heroiczności cnót m. Klary.
23 stycznia 1995
Doczesne szczątki m. Klary zostały przeniesione z Cmentarza Rakowickiego do bocznej kaplicy kościoła Sióstr Sercanek w Krakowie.
15 kwietnia 1996
Nastąpiło uroczyste zamknięcie diecezjalnego dochodzenia o świętości życia i heroiczności cnót sł. B. Klary Szczęsnej. Akta sprawy zostały przekazane do watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
15 kwietnia 2004
W kaplicy Kurii Metropolitalnej rozpoczął się proces diecezjalny super miro, którego celem jest zebranie dokumentacji dotyczącej uzdrowienia przypisywanego wstawiennictwu sł. B. Klary Ludwiki Szczęsnej.
20 marca 2007
W kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa (Sióstr Sercanek) w Krakowie odbyła się sesja zamknięcia procesu diecezjalnego w sprawie uzdrowienia przypisywanego wstawiennictwu sł. B. Klary Ludwiki Szczęsnej.
26 kwietnia 2007
Dokumentacja procesowa została przekazana do Kongregacji do Spraw Świętych w Rzymie.
29 kwietnia 2007
Miała miejsce tzw. Apertura – otwarcie dokumentów procesowych.
7 lutego 2008
Kongregacja wydała Dekret Validità – ważności procesu diecezjalnego w sprawie cudownego uzdrowienia za przyczyną Sługi Bożej m. Klary.
20 grudnia 2012
Promulgowano Dekret o heroiczności cnót m. Klary Ludwiki Szczęsnej. Od tego dnia można prosić o jej wstawiennictwo przed Bogiem, używając tytułu Czcigodna (Venerabile): Sługo Boża Matko Klaro – przyczyń się za nami.
10 lutego 2014
Wydrukowana Positio super miro została złożona do przedstawienia lekarzom.
6 listopada 2014
Po wstępnej pozytywnej ocenie dwóch lekarzy specjalistów, miała miejsce Konsulta Medyczna dla oceny uzdrowienia.
5 lutego 2015
Positio super miro Sługi Bożej, poszerzona o relacje z posiedzenia lekarzy, została przekazana teologom konsultorom, którzy wydali pozytywną opinię.
Relacja z kongresu konsultorów teologów, została przekazana do osądu ostatniego kolegialnego gremium, które tworzą kardynałowie i biskupi, członkowie Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
19 maja 2015
Kardynałowie i Biskupi jednogłośnie wypowiedzieli się za uznaniem wstawiennictwa Czcigodnej sł. B. Klary Szczęsnej w sprawie uzdrowienia.
5 czerwca 2015
Ojciec Święty Franciszek promulgował dekret o cudzie przypisywanym wstawiennictwu Czcigodnej sł. B. Klary Szczęsnej.
27 września 2015
Aktu beatyfikacji Czcigodnej Sługi Bożej Klary Szczęsnej dokonał w Krakowie legat papieski Kardynał Angelo Amato, Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.