Z Maryją na górskich ścieżkach

Przez Serce Maryi do Serca Jezusa – to nie tylko myśl przewodnia spotkania, ale to przede wszystkim duchowa droga, którą przeszli członkowie Młodzieży Rodziny Sercańskiej podczas rekolekcji trwających w dniach 30 kwietnia – 5 maja 2024 r. w Zakopanem. 

W weekend majowy w domu Sióstr Sercanek na Łukaszówkach zagościła 23-osobowa grupa dziewcząt i chłopców z Biecza, z Rzeszowa i z Lublina wraz z siostrami animującymi wspólnoty, a także młodzi z całej Polski, którzy poznali wspólnotę MRS poprzez Internet i na co dzień uczestniczą w spotkaniach formacyjnych on-line, tworząc duchową więź z całą Sercańską Rodziną Świeckich.

Jak wspominają uczestnicy tego wydarzenia, każdy dzień stawał się okazją do spędzania czasu w pięknie górskiego krajobrazu, stworzonego przez Boga z miłości do ludzi. 

Był to czas niezwykle obfity w wędrówki górskie i spacery dolinami. Centralnym momentem każdego z tych dni była Eucharystia, podczas której do grona Młodzieży Rodziny Sercańskiej dołączyły kolejne cztery osoby, otrzymując krzyż. Ponadto jedna z członkiń wspólnoty otrzymała krzyż animatorski uprawniający ją do jeszcze większej aktywności i motywujący do radosnego dawania świadectwa o miłości Serca Jezusowego – podkreśla s. Amanda Adamczyk, moderatorka sercańskich wspólnot młodzieżowych w Polsce.

Majowe spotkanie było przede wszystkim czasem pogłębienia więzi z Chrystusem, szczególnie poprzez medytację słowa Bożego na górskich ścieżkach i rozważanie tajemnic różańcowych.  Nie zabrakło także okazji do integracji, wspólnych zabaw i tańców. Każdego dnia Rodzina Sercańska trwała na modlitwie, uwielbiając Najświętsze Serce Boże za dar macierzyńskiej opieki Maryi. Wyrazem tej dziecięcej miłości i oddania w Jej ręce był śpiew Litanii Loretańskiej. 

Duchowym przewodnikiem podczas tych dni był ks. Kazimierz Dadej, sercanin, który zachęcał zgromadzonych do odkrycia wartości wynagrodzenia Boskiemu Sercu Zbawiciela za grzechy całego świata, które staje się autentyczne tylko wówczas, kiedy płynie z zażyłej więzi z Jezusem. 

Świadectwo

Dla mnie te rekolekcje były bardzo pięknym i potrzebnym czasem, przez to, że głównie otaczają mnie ludzie, którzy mało wierzą, lub wcale nie wierzą w Boga. Będąc w pewnym sensie pod ich wpływem, zaczęłam przejmować takie myślenie, że wiara i życie duchowe nie jest tak właściwie potrzebne. Wówczas nie rozumiałam, skąd ta pustka którą czułam w sercu. 

W czasie tych rekolekcji na nowo zrozumiałam jak ważna jest ta bliskość z Bogiem i jak ważne jest by ciągle przy Nim trwać na modlitwie. Jestem bardzo wdzięczna za te dni. Czuję się napełniona Duchem Świętym i Bożym pokojem. Zrozumiałam już, jak ważna jest ciągła modlitwa, bo ona naprawdę uzdrawia i daje siłę. Za to wszystko chwała Panu.