Tegoroczna liturgiczna uroczystość św. Józefa Sebastiana obchodzona była w kontekście setnej rocznicy jego śmierci, która przypadnie 28 marca i w bieżącym roku będzie wspominana w Wielki Czwartek. Rzeszowskie obchody zgromadziły wszystkie siostry z trzech sercańskich wspólnot w kaplicy domu prowincjalnego na uroczystej Mszy św. celebrowanej przez ks. bpa Jana Wątrobę, ordynariusza diecezji rzeszowskiej.
Eucharystia sprawowana była w intencji Zgromadzenia: o wierność charyzmatowi przekazanemu przez św. Ojca Założyciela Józefa Sebastiana, o dobre i liczne powołania oraz o błogosławieństwo Bożego Serca dla prowadzonych dzieł. Towarzyszący księdzu biskupowi Janowi jego nowy sekretarz – ks. dr Dominik Kiełb celebrował Mszę św. za wszystkich polecających się wstawiennictwu św. Józefa Sebastiana, aby otrzymali łaski, o które z ufnością proszą.
W homilii ks. bp Jan przypomniał siostrom, że w najbliższą niedzielę (21 stycznia) Ojciec św. Franciszek ogłosi Rok Modlitwy, który ma przygotować wiernych do obchodów Jubileuszu 2025 roku. 125 lat temu także trwały przygotowania do Roku Świętego 1900. Biskup Józef Sebastian Pelczar w Roku Jubileuszowym udał się do Rzymu „z pielgrzymką z Galicji” i został przyjęty na prywatnej audiencji przez papieża Leona XIII. Homileta wskazał, że także i my pragniemy przygotować się do Roku Jubileuszowego – na wzór św. Ojca Założyciela, który był „mężem modlitwy” i z niej czerpał siłę do gorliwej pracy; wzmacniany modlitwą podejmował obowiązki duszpasterskie, działalność pisarską, charytatywną, wychowawczą i tą, związaną z troską założyciela rodziny zakonnej.
W nawiązaniu do czytań mszalnych ks. bp Jan powiedział, że w św. Józefie Sebastianie przeglądają się słowa liturgii. To on stał się odważnym i wymagającym „nauczycielem i mistrzem pełnienia woli Bożej”: umiał słuchać słowa Bożego, uczył, by szukać woli Bożej, głosił ją i pełnił. Święty nasz Założyciel wiedział, że sam został wybrany, otrzymał powołanie do bycia pasterzem i nauczycielem, troszczył się o rozwój swoich talentów, by nimi służyć, nieustannie pracował nad sobą i był formatorem dla innych. Zawsze znajdował czas na nawiedzenie Pana Jezusa w kaplicy między swoimi zajęciami. Ksiądz bp Jan zachęcił siostry, by chciały uczyć się od św. Józefa Sebastiana zanurzenia w Bożej obecności, aby godnie i owocnie przeżyć ten Rok Modlitwy i rok 100-lecia śmierci św. Założyciela, a przez to przygotować siebie i innych do Roku Jubileuszowego.
Po Mszy św. ks. bp Jan wraz ze swym sekretarzem spotkali się z siostrami w refektarzu na śniadaniu. Dołączył do nich ks. bp Edward Białogłowski, emerytowany biskup pomocniczy.
Tego samego dnia delegacja Prowincji pw. św. Józefa w osobach: m. prow. Konrady Dębickiej, s. wik. M. Jolanty Koźlak, m. sekr. Agnieszki Kijowskiej i s. Alwerii Madejczyk udała się do Krakowa na obchody uroczystości św. Józefa Sebastiana w domu generalnym. Pozostałe na miejscu siostry z sercańskich wspólnot w Rzeszowie wzięły udział we Mszy św. ku czci głównego Patrona diecezji rzeszowskiej, celebrowanej w katedrze pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, przy której 33 lata temu odbyła się jego beatyfikacja. Eucharystii przewodniczył ks. bp Jan Wątroba, koncelebrowali emerytowani biskupi pomocniczy: bp Kazimierz Górny (pierwszy ordynariusz diecezji rzeszowskiej) i bp Edward Białogłowski, księża Kapituły Katedralnej w Rzeszowie, której Patronem jest św. Józef Sebastian, oraz licznie zgromadzeni kapłani.
Na początku Eucharystii wiernych przywitał ks. Krzysztof Gołąbek, proboszcz parafii katedralnej, i zachęcił do modlitwy w intencji diecezji rzeszowskiej. Homilię wygłosił ks. dr hab. Jerzy Buczek, dyrektor Domu Księży Seniorów w Rzeszowie. Kaznodzieja przypomniał biografię św. Józefa Sebastiana i odniósł się do jego nauczania, cytując słowa z dzieła pt. Życie duchowne czyli doskonałość chrześcijańska, o trzech wiecznych pomnikach miłości Bożej: żłóbku, krzyżu i ołtarzu. Aby wniknąć w głębię Bożej miłości, trzeba stanąć pod krzyżem i przyjrzeć się miłości Ukrzyżowanego i samemu Ukrzyżowanemu, rozważyć niezmierne wyniszczenie się, ogromną ofiarę z siebie i całkowite oddanie się człowiekowi Boga utajonego w Najświętszym Sakramencie – z miłości bez granic. Homileta zadał zebranym retoryczne pytania dotyczące stanu naszych serc: czy nie powinniśmy zrobić sobie badania własnego serca, żeby zobaczyć, czy nie jesteśmy zarażeni egoizmem, myśleniem tylko o sobie, czy nie jesteśmy zamknięci na Boga i na bliźnich, czy nasze serca nie zrywają się gniewem i złością? A przecież Bóg prosi człowieka o jego serce, czeka na odpowiedź miłością na Jego miłość. Święty Józef Sebastian zakochał się w Bożym Sercu i wskazywał, że na trudne czasy jest jedno lekarstwo, a jest nim miłość Serca Jezusowego. Kaznodzieja wezwał wszystkich wiernych do zakochania się w Sercu Jezusa, aby nasze serca biły rytmem Serca Jezusowego.
W homilii ks. dra Buczka nie zabrakło odniesień do miłości Ojczyzny. Kaznodzieja nawiązał do orędzia św. Józefa Sebastiana skierowanego w 1919 r. do duchowieństwa diecezji przemyskiej, w którym wzywał do miłości dwóch Matek: Kościoła i Ojczyzny. Święty Biskup zwracał uwagę na to, że ta miłość winna budzić w Polakach gotowość do ofiar z modlitw, pracy i finansów, by zapewnić odradzającej się Polsce lepszą przyszłość, ale też wskazywał na wagę duchowego odrodzenia narodu.
Na zakończenie Mszy św. ks. bp Jan powiedział, że święci przypominają nam nieustannie o naszym wspólnym powołaniu do świętości. Święty Józef Sebastian chciał, aby cała jego diecezja była święta. Chcemy i my ożywiać w sobie to pragnienie i prosimy, by Pan umacniał nas na naszych drogach ku świętości, ku doskonałości.
zobacz więcej:
Uroczystości ku czci św. J. S. Pelczara, głównego patrona diecezji